Blog Layout
Tegenwind
Frank Straver • apr. 23, 2021
Het is stil. De meiden zijn naar school, de telefoons staan uit, alleen mijn laptop staat aan. Ik hoor de pomp van ons aquarium zachtjes malen en verder is het stil. Maar hoe meer ik me focus op die stilte hoe meer geluiden ik hoor. Een duif, wat andere vogels en in de verte hoor ik een opeenstapeling van geluiden die mij niets zeggen. Zelfs het zoemen van de koelkast valt nu op. Als ik goed m’n best doe dan gaan ergens ver weg nog een paar heipalen de grond in. Allerlei losse geluiden. Wat mij vooral opvalt is wat stilte doet met mijn gedachten. Ineens komen er dingen in mijn hoofd omhoog waar ik al tijden niet over nagedacht heb. Vragen waar ik mee zit, maar soms ook antwoorden. Juist als ik net aan de stilte begin te wennen komt er een push bericht binnen op één van de Ipads. Voor een moment is de stilte weg. Het duurt zomaar weer enkele minuten voordat ik dezelfde rust weer gevonden heb.
Het leven is vol met prikkels. Ze gaan de hele dag door. We zijn de hele dag druk met alles wat er in ons leven gebeurd. De hoeveelheid informatie die we te verwerken krijgen lijkt alleen maar te groeien. Toch lijkt er sinds maart vorig jaar wel iets verandert te zijn. Door alle lockdowns en overheidsmaatregelen is ons leven drastisch veranderd. We kunnen niet meer die dingen doen zoals we gewend waren. Niet zomaar een hapje buiten de deur eten, naar een pretpark of een vakantie. Hierdoor zijn we steeds vaker op onszelf aangewezen. We moeten zelf op zoek naar vermaak en als we willen “ontspannen” dan moeten we hier zelf invulling aan geven.
Eigenlijk durf ik wel te zeggen dat deze c-tijd de snelheid uit mijn leven gehaald heeft. We kunnen nagenoeg nergens heen. Maar los van de snelheid lijkt er ook minder afwisseling in de dagen te zitten. De ene dag lijkt vaak een kopie van de dag daarvoor. Soms hebben we daardoor juist heel veel tijd beschikbaar om over dingen na te denken en om te genieten van stilte. Stilte waar ik de afgelopen jaren naar op zoek ben geweest.
Zo ben ik de afgelopen jaren een aantal keer flink met mijn neus op de feiten gedrukt. Tot twee keer toe ben ik overspannen geraakt. Dit kwam vooral door de worsteling met mijzelf. Hoe dit precies ontstaan is dat blijft voor mij een raadsel. Ik weet dat ik veel vragen had en geen ruimte voor oplossingen. Hierdoor kreeg ik veel last van spanning en stress met alle mentale en fysieke gevolgen van dien. Ik weet daarom nu dat de oorzaak van dergelijke klachten altijd bij mijzelf lagen. Doordat ik keer op keer de kleine signalen negeerde, heb ik zelf een aantal keer ervaren wat stress met het lichaam en geest kan doen. Vele uiteenlopende klachten zoals hyperventilatie, hoofdpijn, spierblessures, maar ook vreemde verschijnselen zoals hele droge ogen. Nog maar niet te spreken over mijn hoofd. Ik zal nooit vergeten hoe het voelde toen ik in paniekaanvallen terecht kwam.
Ik heb deze overspanning nodig gehad. Sterker nog, nu ben ik blij dat dit mij tot twee keer toe is “overkomen”. Telkens ging ik op zoek naar rust en stilte. Ik probeerde hier van alles tegen te doen. Graag geef ik je een aantal voorbeelden uit mijn zoektocht en ik ben nieuwsgierig of jij jezelf hierin misschien herkend. Ik begon met de huisarts. Nadat ik mijn klachten had omschreven kreeg ik een pilletje voorgeschreven die “de scherpe kantjes eraf zou halen”. Voor mij resulteerde een half tabletje al in het compleet platleggen van mijn fysieke en mentale systeem. Eenvoudig gezegd werkte dit wel, maar niet op een prettige manier. Ik kon niet meer helder nadenken en voelde geen emotie meer in m’n lijf. Ik voelde me afgevlakt.
Verder liep ik de deur plat bij verschillende fysiotherapeuten vanwege allerlei blessures. Ik heb zelfs een echo laten maken in het ziekenhuis omdat ik maar darmklachten bleef houden. Er werd (natuurlijk) niets gevonden. Ik ben bij GGZ praktijkassistentes geweest en ben doorverwezen naar psychologen. Telkens weer vertelde ik over hoe ik tegen de drukte in mijn hoofd aanliep. Ik wist niet eens welke vragen ik moest stellen, laat staan dat ik kon vertellen welk antwoord ik zocht.
Naast het hele medische circuit ben ik ook gaan zoeken in de wereld van mindfullnes, meditatie en yoga. Dit leek in eerste instantie te helpen maar alleen op de momenten dat ik er mee bezig was. Zodra ik hiermee stopte begon de wereld weer verder aan me te trekken. Nu ik weet hoe mindfullness en meditatie daadwerkelijk hun werk doen, blijf ik hier zelf liever verre van. Wellicht dat ik hier binnenkort ook een blog aan ga wijden. Daarnaast ben ik veel boeken gaan lezen en oplossingen gaan zoeken in gemeenschappelijke kenmerken van “millenials” (mensen geboren tussen begin jaren tachtig tot vroege jaren 2000). Helaas ook hier geen oplossing.
Naast al deze medische en spirituele “oplossingen” ging ik mijzelf ook steeds meer als een kluizenaar gedragen. Ik durfde zelfs de deur niet meer uit om boodschappen te doen. Ik was de hele dag vol van angst en dat leidde ook weer tot spanningsklachten. Zo kwam ik in een soort vicieuze cirkel terecht, met het gevolg dat ik helemaal niet meer wist hoe ik hieruit moest komen. Eigenlijk voelde ik me nooit rustig. Ik probeerde rust te vinden door een compleet prikkelloos bestaan om mij heen te organiseren. Ik ging alleen naar een vakantiehuisje om daar vervolgens niets te doen. Het gevolg? Spanning en onrust. Zo vervolgde mijn zoektocht. Vaak zocht ik mijn uitvlucht in sport. Dit werkte eigenlijk hetzelfde als tijdens meditatie. Zolang ik in beweging was ging het goed, maar de onrust sloeg weer toe zodra ik stopte. Zo ben ik bijna 10 jaar aan het zoeken en worstelen geweest met mijzelf. Ups en downs wisselden elkaar af.
Toen ik Berlinda leerde kennen, nu ongeveer 3 jaar geleden, kwam ik voor het eerst in aanraking met het Christelijk geloof. En nee, door ermee in aanraking te komen ben ik natuurlijk niet ineens Christen en waren mijn problemen niet ineens opgelost. Voor mij is dit een proces geweest en een proces kost nu eenmaal tijd. Maar door voor God te kiezen en Hem te leren kennen heb ik mijzelf geleerd om echt stil te staan, maar ik heb ook geleerd hoe belangrijk het is OM stil te staan. Om deze vraag te beantwoorden is het belangrijk om erachter te komen waarom het dan zo belangrijk is om God te leren kennen. Hoe je dit doet? Dit kan bijvoorbeeld aan de hand van het ABC en deze kun je
HIER terugvinden.
Maar dan blijft de vraag “waarom?” over. Hierop zou mijn antwoord in eerste instantie zijn: Waarom niet? Maar dit is net iets te makkelijk. In de Bijbel vinden we misschien wel honderden motivaties terug waarom jij voor God zou kunnen kiezen. Los van het feit dat Hij de Weg, de Waarheid en het Leven is (Johannes 14:6), kun je een schuilplaats of bescherming bij Hem vinden. Veel van deze punten staan heel mooi beschreven in Psalm 91.
1
Wie schuilt bij God, de Allerhoogste,
kan rustig slapen,
want de Almachtige beschermt hem.
2
Ik getuig daarvan en zeg tegen de Here:
U bent mijn toevlucht,
Bij U ben ik veilig en geborgen.
U bent mijn God
En ik vertrouw alleen op U.
3
Hij beschermt u tegen verraderlijke vallen
En houdt vreselijke ziekten ver van u.
4
Onder zijn vleugels vindt u
Bescherming en een toevluchtsoord.
Zijn trouw is uw schild
En weert de aanvallen van de tegenstander.
5
U hoeft niet te vrezen
Voor de angsten van de nacht,
Noch voor de scherpe aanvallen overdag.
6
En ook niet voor de pest,
Die zich in de duisternis verspreidt
Of voor de vernietiging
Die in de middag toeslaat.
7
Al sneuvelen duizenden mensen aan uw linkerkant
Of tienduizend rechts van u,
U wordt gered.
8
U zult het zelf zien,
De straf treft alleen ongelovigen.
9
U Here, bent mijn toevluchtsoord.
U hebt God de Allerhoogste,
Als beschermer gekozen.
10
Tegenslag zal u niet treffen
En ziekten zullen ver van u blijven.
11
Hij zal zijn Engelen bevelen
Voor u te zorgen en te beschermen,
Waar u ook gaat.
12
Zij zullen u op handen dragen
En u zult niet struikelen.
13
Zelfs als u een leeuw tegenkomt
Of op een adder trapt,
Gebeurt er niets.
14
de Here zegt:
“Ik zal hem verlossen,
Omdat hij zoveel van Mij houdt.
Ik zal hem beschermen,
Omdat hij Mij kent en mijn naam eert.
15
Als hij Mij roept,
Zal ik hem antwoord geven.
Als hij het moeilijk heeft,
Zal ik bij hem zijn.
Ik zal hem bevrijden
En in ere herstellen.
16
Ik zal hem een lang leven geven
En hem mijn grootheid tonen.”
In deze Psalm staat voor mij het totale pakket beschreven en geeft tal van redenen waarom jij voor God kunt kiezen. Welke reden voor jou het belangrijkste is, dat is natuurlijk zeer persoonlijk. Door mijn geloof in God heb ik onder andere de rust in mijn hoofd gekregen waar ik al die jaren naar op zoek ben geweest. Hierdoor geef ik mezelf nu de tijd om juist naar die kleine signalen te luisteren. Om stil te staan bij alles wat er gebeurd in mijn leven. Hoe klein of minuscuul sommige gebeurtenissen of ervaringen ook lijken, ik ben van mening dat het goed is om hier in stilte bij stil te staan. Hoe confronterend dit soms ook kan zijn.
Juist deze stilte en rust hebben er bij mij voor gezorgd dat ik de oorzaken van mijn spanning en stress heb gevonden en op heb kunnen lossen waar ik kon. Soms betekende oplossen voor mij dat ik dingen in mijn leven heb moeten leren accepteren zoals ze zijn. Je kunt nu eenmaal niet alles in je leven zelf bepalen. Wat je wel zelf kunt bepalen is hoe je ermee omgaat en dit geldt ook voor het tempo van je leven. Dus even terug naar het leven van vandaag de dag. Zie jij een hoog tempo terug in je eigen leven? Hoe het leven soms heel veel van je lijkt te vragen? Of hoeveel jij zelf in een dag probeert te proppen? Signaleer dan ook eens wat dit met je doet. Je verliest hierdoor vaak oog voor details en kleine signalen. Terwijl deze details en kleine signalen misschien juist die dingen zijn waar je extra aandacht aan zou moeten geven. Misschien merk je juist wel dat de huidige c-tijd je steeds vaker angstig maakt omdat de beloofde verlichting steeds vaker wordt uitgesteld. Komt dat onbezorgde en rustig lijkende leventje zoals we dat voor de c-tijd kenden dan nooit meer terug?
Eigenlijk is het heel simpel, als je oplossingen wil vinden dan moet het tempo uit je leven. Sterker nog, als je God wil vinden dan MOET het tempo uit je leven. Of denk je dat God een wedstrijdje doet met die schreeuwende serie op Netflix? Of zal God willen wedijveren met de prikkel om weer door je tijdlijn op Facebook of Instagram te willen scrollen? Nee, Hij fluistert. Als je hem wil horen dan moet de rest om je heen iets rustiger worden. Vergelijk het maar met fietsen. Als je volle bak aan het trappen gaat dan hoor je enkel de wind in je oren. Als je de fiets laat uitrollen en stapvoets verder fietst dan hoor en zie je alles om je heen ineens veel beter. Daarom denk ik dat het juist goed is dat het tempo uit het leven gehaald is door alle c-maatregelen. Hierdoor worden veel mensen gedwongen om even stil te staan en de tijd te nemen voor andere dingen.
Overigens staat deze blog in het teken van innerlijke rust om volledig tot God te komen. Ik geloof en weet dat Hij degene is die er op dit moment op de achtergrond voor zorgt dat alles in de wereld eigenlijk in een sneltreinvaart verloopt. Dit is een onderwerp voor een andere blog. Overigens kun je hier al over lezen in onze blog
Niet kiezen is ook kiezen.
Tot slot, doordat ik het tempo volledig uit mijn leven gehaald heb, heb ik God gevonden. Daardoor heb ik zeker niet gelijk alle antwoorden, maar door de rust en tijd te nemen vind ik mijn antwoorden juist wel. Mijn conclusie is dan ook dat het leven van vandaag de dag ons steeds harder laat fietsen. De wereld gaat steeds sneller aan ons voorbij waardoor we steeds minder zien en horen. Met andere woorden, het tempo van de wereld doet onze oren en ogen juist sluiten. Soms is het dus juist goed om je energie niet in een nieuwe cursus of opleiding te steken, maar gebruik je leergierigheid voor God. Hij kan je zoveel leren en zoveel bieden. Zeker in deze onzekere tijden waarin angst en hopeloosheid op de loer liggen.
1 Tessalonicenzen 4: 9-12
9
Over de broederliefde is het niet nodig u te schrijven; immers, gij hebt zelf van God geleerd elkander lief te hebben; 10
gij doet dat dan ook ten aanzien van alle broeders in geheel Macedonië.
Maar wij vermanen u, broeders, dit nog veel meer te doen, 11
en er eer in te stellen rustig te blijven en uw eigen zaken te behartigen en met uw handen te werken, zoals wij u bevolen hebben, 12
opdat gij u behoorlijk gedraagt ten aanzien van, die buiten staan, zonder iets nodig te hebben.
Lucas 10: 38-42
38
Terwijl zij op reis waren, kwam Hij in een zeker dorp. En een vrouw Marta geheten, ontving Hem in haar huis. 39
En deze had een zuster, genaamd Maria, die, aan de voeten des Heeren gezeten, naar zijn woord luisterde. 40
Marta echter werd in beslag genomen door het vele bedienen. En zij ging bij Hem staan en zeide: Here, trekt Gij het U niet aan, dat mijn zuster mij alleen laat dienen? Zeg haar dan, dat zij mij komt helpen. 41
Maar de Heere antwoordde en zeide tot haar: Marta, Marta, gij maakt u bezorgd en druk over vele dingen, 42
maar weinige zijn nodig of slechts één; want Maria heeft het goede deel uitgekozen, dat van haar niet zal worden weggenomen.
Delen?
Een hele simpele vraag maar met een niet zomaar te geven antwoord. Een kleine inleiding is hier denk ik wel op z’n plaats. Soms kunnen leuke gesprekken aan tafel leiden tot een interessante zoektocht en zoals je leest tot een nieuwe blog. Zoals ik al vaker omschreven heb zie ik mezelf als een beginnend en jonge Christen. Ik ben niet in het geloof gegroeid zoals Berlinda dat bijvoorbeeld wel is. Sterker nog ik heb me altijd afzijdig van het geloof gehouden. Waarom dat gebeurd is weet ik nog steeds niet. Ik durf nu ook niet meer te zeggen dat ik er helemaal niets van geloofde. Misschien was het gewoon te ingewikkeld om over na te denken en blokkeerde ik het maar gewoon. In die gedachte kan ik mezelf namelijk nu heel goed vinden. Zodra ik iets ingewikkeld vind en niet gelijk een antwoord heb, dan heb ik de neiging om er maar niet teveel over na te willen denken. Maar nu dat ik een aantal jaar geleden wel tot geloof gekomen ben, merk ik dat ik die ingewikkelde dingen steeds vaker juist wel opzoek. De vraag of ik Christelijk ben is misschien wel de lastigste vraag om te beantwoorden voor mij. Als Christelijk betekent: geloven in God, dan is mijn antwoord volmondig JA. Maar ondertussen is de term god ook flink door de wereld gedegradeerd. Als het betekent geloven in Jezus, dan is dat een beter antwoord. Is het compleet? Nee, want ik geloof verder ook dat Hij voor onze zonden aan het kruis gestorven is. Zo kun je het antwoord op de vraag of ik Christelijk ben steeds specifieker maken. Naarmate ik meer leer over de Bijbel en over alles wat er op geloofsgebied aan stromingen is wordt het antwoord op deze vraag alleen maar lastiger. Er lijken alleen maar meer en meer stromingen te ontstaan. Ik vind het niet prettig om in hokjes te denken, maar het lijkt soms wel of de wereld ons hiertoe dwingt. Tijdens het gesprek met Berlinda hierover moest ik denken aan de afvalstromen. Eerst hadden we alleen huishoudelijk afval, gewoon alles op één grote hoop. Toen kwam er een groene bak en een zwarte bak. Toen kwam er nog een bak voor papier en karton bij. Tegenwoordig gaat het plastic in een aparte zak en hebben we naast de milieustraat ook nog een mobiel inzamelpunt en een aantal vaste inzamelpunten. Onze afvalstromen versplinteren, maar dit lijkt voor mij met het geloof ook te gebeuren. Stel dat iemand tot geloof komt en als jong gelovige zich wil aansluiten bij een gemeente? Waar moet hij/zij dan heen? De groene bak of de zwarte bak? Of toch naar de milieustraat? Maar als ik dan aankom bij de milieustraat dan moet ik weer kiezen uit 20 verschillende stromingen. Oprecht vind ik dit eigenlijk ongelooflijk! Het is niet zo dat ik hier persoonlijk heel erg mee worstel, maar ik kan me heel goed voorstellen dat er heel veel jong gelovigen zijn die eigenlijk niet weten waar ze naar toe moeten. Of andersom: als jij als gelovige bij een gemeente bent aangesloten. Je bouwt een sociale kring op binnen je gemeente en je hebt er jaren heel veel steun en kracht aan gehad. Na een aantal jaar ontdek je dat het niet allemaal klopt wat er verteld wordt in jouw kerk. Blijf je hier dan hangen uit angst om een keuze te maken of heb je dan wellicht angst om de mensen om je heen kwijt te raken? Of heeft het je juist uitgedaagd en ben je het gesprek aangegaan? Of misschien heb je wel het stof van je voeten afgeveegd en ben je verder gegaan? Het is eigenlijk te bizar voor woorden dat er zoveel verschillende stromingen zijn ontstaan door de eeuwen heen, terwijl er maar één echte Bijbel is. Maar ja, ook daarin zijn zoveel vertalingen en interpretaties dat je hierin soms ook door de bomen het bos niet meer ziet. Feit is wel dat al deze stromingen ervoor zorgen dat “de gelovige mens” eerder verder van elkaar komt te staan, dan dichter bij elkaar komt. Iedereen volgt zijn eigen waarheid, maar niemand weet 100% zeker dat zijn interpretatie dat ook echt de waarheid is. Maar ja, de auteur van de verwarring is in ieder geval niet God. 1 korintiers 1:33 Want God is geen God van wanorde, maar van vrede. Conclusie in dit vraagstuk: ben jij Christelijk? Het antwoord hierop zou eigenlijk moeten zijn: Heb je even? Want als ik je hier een eerlijk antwoord op wil geven dan moeten we eerst een aantal andere definities zeker stellen. Om eerlijk te zijn zeg ik meestal gewoon maar JA en dat is ook prima. Vaak denk ik dan aan de volgende Bijbeltekst. Uiteindelijk gaat het erom dat we Hem in ons hart hebben en geloven als een kind. Mattheus 18:1-3 1 Op dat ogenblik kwamen de discipelen bij Jezus en vroegen: Wie is wel de grootste in het Koninkrijk der hemelen? 2 En Hij riep een kind tot Zich, plaatste dat in hun midden, 3 en zeide: Voorwaar, Ik zeg u, wanneer gij u niet bekeert en wordt als de kinderen, zult gij het Koninkrijk der hemelen voorzeker niet binnengaan.
Al een hele tijd voel ik heel sterk de behoefte om een blog te schrijven over sociale media. Ik denk dat hier namelijk heel veel hierover te vertellen is. Misschien weten en voelen de meeste mensen diep van binnen wel hoe schadelijk het voor ons is of kan zijn. Ik hoop en bid dat deze blog mensen de instrumenten mag geven om hier zelf anders mee om te leren gaan, maar ook om onze kinderen hier iets over bij te brengen. Eerst wil ik kort benoemen dat ik geen expert ben op één van de vlakken die ik aanhaal in deze blog. Ik lees de Bijbel, gebruik mijn gezonde verstand, kijk om me heen en analyseer dit alles. Niet meer, maar ook niet minder. Deze blog is een weergave van mijn visie, die ik graag met anderen wil delen. Als je het mij vraagt gaat het namelijk niet goed met onze kinderen in het algemeen. Ze groeien op in een maatschappij waarin internet wordt bestempeld als een primaire levensbehoefte. Het scherm is overal. Steeds jonger krijgen kinderen een telefoon en op school zijn tablets eerder een regel dan uitzondering. Het internet lijkt zo mooi en oneindig. Zeg nou zelf, zou je zelf nog zonder kunnen? Waar Berlinda en ik (als millenials) nog een tijd kennen zonder mobiele telefoons, internet en sociale media is dat voor de generaties na ons niet meer het geval. Zo is bijvoorbeeld generatie Z geboren tussen 1997 en 2012. Deze sociale media generatie is opgegroeid met likes, volgers en zogenaamde Facebook, Tiktok en Instagram vrienden. Hoe groter het aantal online vrienden of volgers, hoe beter. Daarnaast wordt het een generatie waarbij het zogenaamde netwerk belangrijker is dan de levenservaring. Deze generatie heeft ook een belangrijke taak, ze moeten namelijk voor een hele grote groep gaan zorgen, namelijk de vergrijzende groep. Kortom zonder enige actie worden ze nu al als “belangrijk” bestempeld. Doordat het internet en hun netwerk zo belangrijk gemaakt wordt en doordat sociale media zo’n belangrijke rol in hun leven heeft, ontbreken diepgaande relaties meer en meer. In de tijd zonder internet, sociale media en telefoon leerde je in praktijk hoe je een gesprek moet leren voeren met iemand. Hoe je dat leerde? Gewoon in de praktijk: oefenen en nog eens oefenen. Maar nu? Nu volgen we elkaar, ontvolgen elkaar, swipen we links of rechts en laten we ons leven zo perfect mogelijk voorkomen door allerlei filters. Om het precieze probleem te schetsen heb ik dit keer een langere aanloop nodig. Hierdoor lijkt het meer een “onderzoek”, maar uiteindelijk kom ik bij God uit, dat beloof ik. Ik wil proberen om de relatie tussen de duivel en sociale media te verklaren en waarom ik denk dat dit DE manier is om mensen bij De Waarheid vandaan te houden. DE in hoofdletters geschreven omdat ik ervan overtuigd ben dat het de perfecte manier is, tenzij je hier zelf iets tegen doet. Eerst wil ik proberen om te schetsen waarom ik denk dat onze kinderen nu zo lastig te managen zijn. Hoe komt het toch dat de kinderen van nu geen ruggengraat meer lijken te hebben? De oorzaak kunnen we in een aantal verschillende hoeken terugvinden. We idoliseren onze kinderen tegenwoordig meer en meer. We vieren er lustig op los. Het begint vaak al voor de geboorte. We starten met een zogenaamde “gender release party”, vervolgens de geboorte zelf, alle verjaardagen, diploma’s, feestdagen enz enz. Kinderen worden daarnaast overbeschermd en we vertellen onze kinderen stelselmatig dat ze speciaal zijn en dat ze alles kunnen bereiken in de wereld wat ze willen. Wij, als ouders, willen allemaal dat onze kinderen in die plusklas terecht komen, op het hoogste niveau sporten en wij, als ouders, doen daar vaak alles aan om dit voor elkaar te krijgen. Alle leuke dingen die we meemaken moeten natuurlijk online gedeeld worden. De mooiste foto’s en video’s zie je online voorbij komen. Wij (als ouders) en onze kinderen zijn ware kunstenaars geworden als het gaat om sociale media. We kunnen iedereen van alles wijs maken. De vraag blijft altijd, is het echt zo? En belangrijker nog, waarom kunnen wij als mens (en zeker onze kwetsbare kinderen) niet gewoon stoppen met ons online te profileren? Wat zit hierachter? Telkens als wij een appje of sms krijgen, een volger erbij krijgen, een like, een nieuwe e-mail, een andere “bling” op onze telefoon, wordt er in de hersenen dopamine afgegeven. Daardoor voelen we ons (even) heel erg goed. Alleen het nadeel van dopamine is dat het extreem verslavend is. Het wordt namelijk ook vrijgegeven bij gokken, roken en alcohol. Toch is het vreemd dat er op deze laatste 3 leeftijdsrestricties zitten, maar waarom niet op de telefoon of sociale media? We kunnen dus stellen dat sociale media, internetgebruik of beter gezegd ons online bestaan verslavend kan werken. In tijden van stress wordt een verslaving extra gevaarlijk. De dopamine zorgt ervoor dat we onze stress even niet meer voelen. Als we ons gestrest of gespannen voelen grijpen we vaak instinctief naar iets wat ons even goed laat voelen. Dit leren we onze kinderen in alle onschuld aan. Ik hoor het vaak om me heen, oh ja, die van mij zijn zo zoet, ze zitten lekker achter het scherm en je hoort ze niet. Precies, een opgroeiend kind hoort juist te zeuren, zich te vervelen, te huilen of zichzelf te verliezen in speelgoed of spel. Al deze (vaak negatief gemaakte) emoties en/of reacties zijn gevolgen van een ontwikkelend brein. Zo groeien onze kinderen op met telefoons en iPads. Langzaam worden ze ouder. Op een gegeven moment staat de puberteit voor de deur. Tijdens de puberteit maken de hersenen een sprong van kind zijn naar een volwassen brein. Voor kinderen is dit vaak een zeer stressvolle periode. Dit komt vooral omdat ze in de overgang zitten van het krijgen van goedkeuring van hun ouders, naar goedkeuring krijgen of zoeken bij en door leeftijdsgenoten. Hierdoor leren wij als mens op te groeien en te functioneren in de samenleving buiten de huiselijke kring. Met andere woorden: We stappen de grote wijde wereld in. We leren vertrouwen op andere mensen dan alleen onze ouders. We leren te vertrouwen op onze vrienden. We leren ook dat je vertrouwen soms beschadigd kan raken doordat je als mens te goedgelovig bent of doordat anderen je vertrouwen misbruiken. Kortom: het leven. Als we nog een keer teruggaan naar de andere verslavingen zoals roken en alcohol dan komen kinderen hier vaak het eerst mee in aanraking tijdens hun tienerjaren. Dit kan bewust of per ongeluk gebeuren, maar het gebeurd. Hierdoor ontstaat een uitvlucht voor pubers tijdens deze angstige en stressvolle periode. Met andere woorden een verslaving ontstaat tijdens de kinderjaren en ontwikkelt zich gedurende het leven omdat in de hersenen deze connectie gemaakt wordt. We leren ons brein dat we ons door het gebruik van alcohol of roken of iets anders tijdelijk even goed kunnen voelen. Weer even terug naar de sociale media en telefoons. We weten nu dat deze dingen ervoor zorgen dat er dopamine wordt vrijgegeven in de hersenen. We weten ook dat wij als mens verslaving kunnen ontwikkelen voor deze dopamine. Zou het dus een logisch gevolg kunnen zijn dat telkens als er zich een stressvolle periode voordoet deze kinderen / pubers naar de sociale media grijpen? Terwijl ze tijdens hun puberteit eigenlijk naar vrienden toe zouden moeten trekken en/of zich afzetten tegen hun ouders. Precies die dingen die de puberteit zo belangrijk maken. Een goede vriend of vriendin is zo belangrijk, want daar kun je je hart bij luchten, uithuilen en ontspannen. Los van de ontspanning die dit geeft leer je als mens zo ook bouwen aan diepe en betekenisvolle relaties. Die bouw je niet op door het sturen van een vriendschapsverzoek, want het opbouwen van relaties duurt jaren. Uit eigen ervaring hoor ik hier vaak thuis van mijn 14 jarige bonusdochter dat ze niemand vertrouwt, geen vrienden of vriendinnen, niet haar ouders, alleen haar paardje waar ze helemaal gek van is. Misschien is dit een incident of misschien bevestigt dit precies mijn punt…? Misschien denk je nu, ach ik heb daar zelf geen last van. Ik ben niet verslaafd aan mijn telefoon. Dan wil ik je een paar vragen geven om over na te denken: - Ligt je telefoon nu voor je op tafel of in de buurt? - Ligt er tijdens het eten een telefoon op tafel? - Als je s ’ochtends wakker wordt, kijk je dan eerst op je telefoon? - Waar heb je je telefoon aan de lader liggen? - Neem je altijd je telefoon mee naar een andere kamer of naar buiten? Misschien heb je meer last van verslaving dan je tot nu toe dacht. Graag wil ik verder bouwen naar mijn punt van deze blog. Nu weten we aan de ene kant dat onze kinderen toegang hebben tot een verslavend apparaat met daarop verslavende apps en sociale media. Aan de andere kant weten we ook dat liefde, relaties, zelfvertrouwen, plezier in het leven en het aanleren van vaardigheden tijd nodig hebben om te ontwikkelen. We krijgen ze niet cadeau, maar we ontwikkelen ze door vallen en opstaan. We ontwikkelen ze ook door hulp omdat we dit niet alleen kunnen. Naast al dit zorgt de telefoon en alles wat erop staat voor veel afleiding. Wij of onze kinderen kunnen niet meer focussen op iets, we zijn niet meer gewend om niets te doen, niet meer gewend om echt te ontspannen en te niksen. Terwijl dit juist zo belangrijk is als het om creativiteit gaat. Als we even echt even NIETS doen, dan ineens kunnen er goede ideeën ontstaan of goede gesprekken. We weten ook dat sociale media en telefoons ervoor zorgen dat we niet meer met stress om kunnen gaan en dat we telkens als we het moeilijk krijgen terug zullen grijpen naar hetzelfde apparaat. We weten dat het door de telefoon en sociale media veel lastiger is geworden om relaties te ontwikkelen. Daarnaast denken we dat alles binnen een handomdraai geregeld kan worden, terwijl het ontwikkelen van relaties tijd nodig heeft. Zonder diepe relaties hebben we geen diepgaande gesprekken meer. Dit laatste is belangrijk voor onder andere ons zelfbeeld. Helaas is het zelfbeeld van onze kinderen veel lager dan voorgaande generaties. Misschien is dit tijdelijk of misschien bevestigt dit precies mijn punt…? Ook al ben ik nog een jonge Christen, toch is mijn overtuiging van De Waarheid al een aantal keer in gesprekken naar voren gekomen. Nee, dit waren geen vluchtige gesprekken. Dit waren gesprekken met mensen waar ik een relatie mee heb opgebouwd. Een relatie waardoor ik voldoende vertrouwen voelde om dit onderwerp aan te snijden. Wat een prachtige tool heeft satan dus nu in onze handen gelegd. Hiermee zorgen we er zelf voor dat we minder relaties meer opbouwen, maar belangrijker nog, dat we daardoor niet meer over Jezus kunnen praten. Hoe meer ik over dit onderwerp na denk, hoe meer ik een soort benauwend gevoel over me krijg. De telefoon en sociale media zorgen er meer en meer voor dat we letterlijk niet meer kunnen evangeliseren. Hoe kunnen we generatie Z of andere generaties nog wel bereiken met De Waarheid? Eigenlijk is er voor alle genoemde problemen één oplossing: Jezus. Als we onze kinderen jong leren hoe belangrijk een levende relatie met Jezus is en dat we alle levenswijsheid uit de Bijbel kunnen halen die we nodig hebben, dan worden alle andere wereldse dingen al zoveel minder belangrijk gemaakt. Verder denk ik dat op het moment Jezus meer centraal komt te staan in je leven, je automatisch minder naar sociale media grijpt. Het dagelijks lezen van de Bijbel geeft namelijk rust en ontspanning en ik merk persoonlijk dat het in zekere zin ook verslavend kan werken. Ik wil en kan geen dag meer zonder. De oplossing is gegeven, maar daarmee is het probleem nog niet weggenomen. Sterker nog, we kunnen het gebruik van de telefoon en/of sociale media proberen uit te stellen, maar daarmee wordt het probleem eigenlijk alleen maar groter. Het is namelijk nooit een goed moment om ermee te beginnen. Maar God zou God niet zijn als Hij ook dit ten goede kan keren. Bedenk eens voor jezelf hoe jij het gebruik van de telefoon ten goede zou kunnen keren. Zonder internet en sociale media waren wij een aantal jaar geleden nooit met wegwaarheidleven.nl begonnen. Zonder internet zou niet iedereen met een paar drukken op de knop een Bijbel tot zijn beschikking hebben. Misschien is het juist heel goed om sociale media in te zetten om te evangeliseren en op die manier nog meer mensen bij Jezus te brengen en andersom. Tot slot nog een oproep aan onze volgers en lezers als we het hebben over dit onderwerp. Heb jij suggesties hoe wij als mens sociale media en internet nog meer in kunnen zetten om te evangelisren? Of heb je ervaringen die je graag wil delen of heb jij passende Bijbelteksten om dit onderwerp nog completer te maken voeg ze dan hieronder toe in de opmerkingen. Alvast bedankt! 2 Timoteus 3 1 Weet wel, dat er in de laatste dagen zware tijden zullen komen: 2 want de mensen zullen zelfzuchtig zijn, geldgierig, pochers, vermetel, kwaadsprekers, aan hun ouders ongehoorzaam, ondankbaar, onheilig, 3 liefdeloos, trouweloos, lasteraars, onmatig, onhandelbaar, afkerig van het goede, 4 verraderlijk, roekeloos, opgeblazen, met meer liefde voor genot dan voor God, 5 die met een schijn van godsvrucht de kracht daarvan verloochend hebben; houd ook dezen op een afstand. 6 Want tot hen behoren zij, die zich in de huizen indringen en vrouwtjes weten in te palmen, die met zonden beladen zijn en gedreven worden door velerlei begeerten, 7 die zich te allen tijde laten leren, zonder ooit tot erkentenis der waarheid te kunnen komen. (Bron: Simon Sinek with Tom Bilyeu – the millennial question - youtube.com )