Blog Layout
Eerst geloven dan zien
Frank Straver • jan. 31, 2021
Soms zijn er dagen dat ik me wat minder sterk voel. Minder overtuigd van alles wat ik daarvoor zeker wist. Kortom tijd om even na te denken over alles. Hoe voel ik me? Wat gebeurt er om me heen? Wat doen deze gebeurtenissen met me? Eigenlijk gebeurt er teveel momenteel. Soms is dit zoveel dat ik even geen licht meer zie aan het einde van de tunnel. Maar hoe kom ik hier dan toch weer uit?
Het is zaterdagavond. Vandaag gaat de avondklok in. Voor mij iets nieuws. Althans nieuw om mee te maken. Ik heb er veel over gehoord en gelezen. Maar dat was in een compleet andere tijd, zo dacht ik in ieder geval. Maar niets is minder waar. Vanaf vandaag moet ik dus voordat ik naar buiten stap eerst kijken hoe laat het is. Want stel je voor dat een ommetje ineens 95 euro moet kosten? Als een avondklok hoort bij een noodsituatie dan moet er dus nu wel iets heel ergs aan de hand zijn? Net zo erg zoals tijdens de 2e wereld oorlog. Klein verschil is natuurlijk dat er toen een grote kans was om neergeschoten te worden in plaats van beboet mocht je tijdens de avondklok gepakt worden.
Maar toch wil ik eens inzoomen op dit verschil. Hoe groot is het verschil tussen daadwerkelijk bang moeten zijn om neergeschoten te worden wanneer je naar buiten gaat of de hele dag door bestookt te worden met angstopwekkende berichtgeving? Over de angst om neergeschoten te worden kan ik niet oordelen. Alleen kon je deze angst uit de weg gaan door niet naar buiten te gaan. Maar als ik kijk naar vandaag de dag? Wanneer ik er nu voor kies om binnen te blijven blijft de bangmakerij en de druk aanwezig. Misschien is het leven nu wel vergelijkbaar met het leven tijdens de 2e wereldoorlog? Want het leven wordt niet eenvoudiger wanneer ik na 21:00 niet meer naar buiten mag. De hele dag staat in het teken van deze zogenaamde pandemie of je nu wil of niet.
En ja, die angst heeft op iedereen zijn uitwerking. Een normaal gesprek wordt lastig zonder het C-woord te laten vallen. Probeer het maar eens uit. Een opmerking als: “we hebben er allemaal een beetje last van” valt al snel. Last? Last heb je van buren of van kriebel op je rug. Dit wat er nu gebeurt gaat veel verder. Alle gebeurtenissen zorgen voor verdeeldheid onder de mensen. Veel mensen accepteren alles blind en volgen veilig de overheid op. Een ander deel is het er niet mee eens maar geeft de voorkeur aan meebuigen in de hoop dat alles snel weer normaal wordt. Dan is er een groep die openlijk in continu gevecht is en schopt tegen alles wat niet klopt (en dat is veel!). Tot slot is er nog een groep. Een groep die verder kijkt en onderzoekt en die zich realiseert dat het niet klopt, maar zich ook realiseert dat vechten zinloos is.
Natuurlijk zijn deze groepen niet met zwart-wit geschreven. Maar misschien voel jij je nu aangesproken? Dat mag en dat is ook goed. Het feit dat mensen zich vandaag de dag snel aangesproken en aangevallen voelen is juist typerend voor deze tijd. Ik benoem dit juist omdat ik denk dat het goed is om je te realiseren waar jij je energie in wil stoppen? Het liefst zou ik iedereen met argumenten willen overtuigen dat er niets van de maatregelen klopt. Het liefst wil ik iedereen die vecht prijzen om hun vechtlust maar ik zou ze toch willen vragen om hun energie in zichzelf te steken en niet in de wereld. Want het heeft geen zin. Maar hoe lastig is het vandaag de dag om eerlijk tegen iemand te zeggen hoe je ergens over denkt?
Dat maakt dat dit een nog lastigere tijd is. Want als je anders denkt dat de meeste mensen dan is het voeren van een normaal gesprek lastig of misschien zelfs wel onmogelijk. En nee, als je anders denkt dan ik doe, dat maakt je niet meer of minder dan een ander. Maar ik denk wel dat je als mens uiteindelijk meer hebt aan iemand die eerlijk en kritisch tegen je is. Een mens die de confrontatie opzoekt in plaats van hem uit de weg gaat.
In Spreuken 27:6 staat: Je hebt meer aan een vriend die boos op je is, dan een vijand die vriendelijk tegen je doet. Een mooie en vooral passende uitspraak bij deze tijd. Een tijd waarin verdeeldheid steeds meer de kop op steekt. Verdeeldheid op steeds meer vlakken en ik ben bang dat hier de komende tijd steeds meer onderwerpen bij gaan komen. Blijf daarom in gesprek met de mensen waar je om geeft. Luister écht naar elkaar. Om met elkaar in gesprek te blijven zal je vaak jouw trots opzij moeten zetten. Wees bereid om te luisteren naar een ander en denk goed na voordat je iets terugzegt. En bovenal: blijf altijd vriendelijk. (Jakobus 1: 19-21)
Aan het einde van deze blog wil ik teruggaan naar de beginvraag. Hoe kun je een minder sterk moment weer doorbreken? Want je hebt nu eenmaal mindere dagen. Dagen waarin alle gebeurtenissen in de wereld je overvallen en misschien teveel worden. Soms houdt deze periode langer aan dan een dag. Ik probeer mezelf dan te bedenken waar ik mijn energie aan het insteken ben. Vaak is dan de conclusie dat ik langzaam weer in een vechtmodus aan het raken ben. Ik probeer alles wat er in de wereld gebeurt te begrijpen en zoek wanhopig naar logica. De enige logica die er is, is dat er geen logica is. Wat wel logisch is, is dat het logisch is dat er aan ons getrokken wordt. Want mensen met slechte bedoelingen proberen ons te bedriegen. Ze willen ons overtuigen van hun verkeerde ideeën. (Efeziërs 4:14). Ik ben van mening dat het goed is dat dit soms gebeurd, want hierdoor word je weer een beetje sterker en daarmee beter bestand tegen slechte invloeden van buitenaf.
Deze punten brengen mij weer terug naar het moment dat ik mij realiseer dat, wat ik aan het doen ben, zinloos is. Vechten heeft geen zin en logica is er niet. Durf jezelf nederig op te stellen en bedenk je het volgende: Wees blij op de dagen dat het goed met je gaat. Maar bedenk dat God ook de slechte dagen gemaakt heeft. En niemand weet wat er in de toekomst zal gebeuren (Prediker 7:14).
Maar hoe kun ook jij deze rust over je krijgen? Cruciaal hierin zijn nederigheid, leergierigheid, corrigeerbaarheid maar bovenal een soepel hart. Met andere woorden, durf open te staan voor andere zaken dan alles waar jij standvastig in bent. Want er is een Waarheid die velen niet zien. Dit terwijl het een Waarheid is die rust en vrede brengt. Het is logisch dat velen het niet zien. Hoe dit komt heb ik je eerder in deze blog verteld. We worden misleid, dag in, dag uit. Maar weet wel, er is goed nieuws. Het goede nieuws over de almachtige God en Zijn zoon Jezus. Hij is de kern en de logica. Maar daarmee ook het lastigste voor velen. Voor mij lastig om over te brengen naar een ander. Maar voor de ander nog veel lastiger. Want als dit het enige juiste is, dan het dus ook het meest lastige om dit te geloven. Het meest lastige omdat het waarschijnlijk heel veel afwijkt van alles waar je nu aan vasthoudt. Dit lijkt in eerste instantie doodeng. Maar weet wel, wanneer je het niet gelooft dan zie je het ook niet. Helaas werkt het niet andersom. Zo probeerde ook ik om eerst te zien en toen te geloven. Maar na een half jaar lezen, zoeken en ploeteren merkte ik dat dit niet werkte. Toen heb ik het omgedraaid. Ik heb mijn hart opengesteld en kort daarop zag ik het wel. Dus hoe kun jij deze rust krijgen? Durf te geloven, dan komt de rest vanzelf.
Jakobus 1:19-21
19 Weet wel, mijn geliefde broeders: ieder mens moet snel zijn om te horen, langzaam om te spreken, langzaam tot toorn;
20
want de toorn van een man brengt geen gerechtigheid voor God voort.
21
Legt dus af alle vuilheid en alle uitwas van boosheid en neemt met zachtmoedigheid het in u geplante woord aan, dat uw zielen kan behouden.
Delen?
Een hele simpele vraag maar met een niet zomaar te geven antwoord. Een kleine inleiding is hier denk ik wel op z’n plaats. Soms kunnen leuke gesprekken aan tafel leiden tot een interessante zoektocht en zoals je leest tot een nieuwe blog. Zoals ik al vaker omschreven heb zie ik mezelf als een beginnend en jonge Christen. Ik ben niet in het geloof gegroeid zoals Berlinda dat bijvoorbeeld wel is. Sterker nog ik heb me altijd afzijdig van het geloof gehouden. Waarom dat gebeurd is weet ik nog steeds niet. Ik durf nu ook niet meer te zeggen dat ik er helemaal niets van geloofde. Misschien was het gewoon te ingewikkeld om over na te denken en blokkeerde ik het maar gewoon. In die gedachte kan ik mezelf namelijk nu heel goed vinden. Zodra ik iets ingewikkeld vind en niet gelijk een antwoord heb, dan heb ik de neiging om er maar niet teveel over na te willen denken. Maar nu dat ik een aantal jaar geleden wel tot geloof gekomen ben, merk ik dat ik die ingewikkelde dingen steeds vaker juist wel opzoek. De vraag of ik Christelijk ben is misschien wel de lastigste vraag om te beantwoorden voor mij. Als Christelijk betekent: geloven in God, dan is mijn antwoord volmondig JA. Maar ondertussen is de term god ook flink door de wereld gedegradeerd. Als het betekent geloven in Jezus, dan is dat een beter antwoord. Is het compleet? Nee, want ik geloof verder ook dat Hij voor onze zonden aan het kruis gestorven is. Zo kun je het antwoord op de vraag of ik Christelijk ben steeds specifieker maken. Naarmate ik meer leer over de Bijbel en over alles wat er op geloofsgebied aan stromingen is wordt het antwoord op deze vraag alleen maar lastiger. Er lijken alleen maar meer en meer stromingen te ontstaan. Ik vind het niet prettig om in hokjes te denken, maar het lijkt soms wel of de wereld ons hiertoe dwingt. Tijdens het gesprek met Berlinda hierover moest ik denken aan de afvalstromen. Eerst hadden we alleen huishoudelijk afval, gewoon alles op één grote hoop. Toen kwam er een groene bak en een zwarte bak. Toen kwam er nog een bak voor papier en karton bij. Tegenwoordig gaat het plastic in een aparte zak en hebben we naast de milieustraat ook nog een mobiel inzamelpunt en een aantal vaste inzamelpunten. Onze afvalstromen versplinteren, maar dit lijkt voor mij met het geloof ook te gebeuren. Stel dat iemand tot geloof komt en als jong gelovige zich wil aansluiten bij een gemeente? Waar moet hij/zij dan heen? De groene bak of de zwarte bak? Of toch naar de milieustraat? Maar als ik dan aankom bij de milieustraat dan moet ik weer kiezen uit 20 verschillende stromingen. Oprecht vind ik dit eigenlijk ongelooflijk! Het is niet zo dat ik hier persoonlijk heel erg mee worstel, maar ik kan me heel goed voorstellen dat er heel veel jong gelovigen zijn die eigenlijk niet weten waar ze naar toe moeten. Of andersom: als jij als gelovige bij een gemeente bent aangesloten. Je bouwt een sociale kring op binnen je gemeente en je hebt er jaren heel veel steun en kracht aan gehad. Na een aantal jaar ontdek je dat het niet allemaal klopt wat er verteld wordt in jouw kerk. Blijf je hier dan hangen uit angst om een keuze te maken of heb je dan wellicht angst om de mensen om je heen kwijt te raken? Of heeft het je juist uitgedaagd en ben je het gesprek aangegaan? Of misschien heb je wel het stof van je voeten afgeveegd en ben je verder gegaan? Het is eigenlijk te bizar voor woorden dat er zoveel verschillende stromingen zijn ontstaan door de eeuwen heen, terwijl er maar één echte Bijbel is. Maar ja, ook daarin zijn zoveel vertalingen en interpretaties dat je hierin soms ook door de bomen het bos niet meer ziet. Feit is wel dat al deze stromingen ervoor zorgen dat “de gelovige mens” eerder verder van elkaar komt te staan, dan dichter bij elkaar komt. Iedereen volgt zijn eigen waarheid, maar niemand weet 100% zeker dat zijn interpretatie dat ook echt de waarheid is. Maar ja, de auteur van de verwarring is in ieder geval niet God. 1 korintiers 1:33 Want God is geen God van wanorde, maar van vrede. Conclusie in dit vraagstuk: ben jij Christelijk? Het antwoord hierop zou eigenlijk moeten zijn: Heb je even? Want als ik je hier een eerlijk antwoord op wil geven dan moeten we eerst een aantal andere definities zeker stellen. Om eerlijk te zijn zeg ik meestal gewoon maar JA en dat is ook prima. Vaak denk ik dan aan de volgende Bijbeltekst. Uiteindelijk gaat het erom dat we Hem in ons hart hebben en geloven als een kind. Mattheus 18:1-3 1 Op dat ogenblik kwamen de discipelen bij Jezus en vroegen: Wie is wel de grootste in het Koninkrijk der hemelen? 2 En Hij riep een kind tot Zich, plaatste dat in hun midden, 3 en zeide: Voorwaar, Ik zeg u, wanneer gij u niet bekeert en wordt als de kinderen, zult gij het Koninkrijk der hemelen voorzeker niet binnengaan.
Al een hele tijd voel ik heel sterk de behoefte om een blog te schrijven over sociale media. Ik denk dat hier namelijk heel veel hierover te vertellen is. Misschien weten en voelen de meeste mensen diep van binnen wel hoe schadelijk het voor ons is of kan zijn. Ik hoop en bid dat deze blog mensen de instrumenten mag geven om hier zelf anders mee om te leren gaan, maar ook om onze kinderen hier iets over bij te brengen. Eerst wil ik kort benoemen dat ik geen expert ben op één van de vlakken die ik aanhaal in deze blog. Ik lees de Bijbel, gebruik mijn gezonde verstand, kijk om me heen en analyseer dit alles. Niet meer, maar ook niet minder. Deze blog is een weergave van mijn visie, die ik graag met anderen wil delen. Als je het mij vraagt gaat het namelijk niet goed met onze kinderen in het algemeen. Ze groeien op in een maatschappij waarin internet wordt bestempeld als een primaire levensbehoefte. Het scherm is overal. Steeds jonger krijgen kinderen een telefoon en op school zijn tablets eerder een regel dan uitzondering. Het internet lijkt zo mooi en oneindig. Zeg nou zelf, zou je zelf nog zonder kunnen? Waar Berlinda en ik (als millenials) nog een tijd kennen zonder mobiele telefoons, internet en sociale media is dat voor de generaties na ons niet meer het geval. Zo is bijvoorbeeld generatie Z geboren tussen 1997 en 2012. Deze sociale media generatie is opgegroeid met likes, volgers en zogenaamde Facebook, Tiktok en Instagram vrienden. Hoe groter het aantal online vrienden of volgers, hoe beter. Daarnaast wordt het een generatie waarbij het zogenaamde netwerk belangrijker is dan de levenservaring. Deze generatie heeft ook een belangrijke taak, ze moeten namelijk voor een hele grote groep gaan zorgen, namelijk de vergrijzende groep. Kortom zonder enige actie worden ze nu al als “belangrijk” bestempeld. Doordat het internet en hun netwerk zo belangrijk gemaakt wordt en doordat sociale media zo’n belangrijke rol in hun leven heeft, ontbreken diepgaande relaties meer en meer. In de tijd zonder internet, sociale media en telefoon leerde je in praktijk hoe je een gesprek moet leren voeren met iemand. Hoe je dat leerde? Gewoon in de praktijk: oefenen en nog eens oefenen. Maar nu? Nu volgen we elkaar, ontvolgen elkaar, swipen we links of rechts en laten we ons leven zo perfect mogelijk voorkomen door allerlei filters. Om het precieze probleem te schetsen heb ik dit keer een langere aanloop nodig. Hierdoor lijkt het meer een “onderzoek”, maar uiteindelijk kom ik bij God uit, dat beloof ik. Ik wil proberen om de relatie tussen de duivel en sociale media te verklaren en waarom ik denk dat dit DE manier is om mensen bij De Waarheid vandaan te houden. DE in hoofdletters geschreven omdat ik ervan overtuigd ben dat het de perfecte manier is, tenzij je hier zelf iets tegen doet. Eerst wil ik proberen om te schetsen waarom ik denk dat onze kinderen nu zo lastig te managen zijn. Hoe komt het toch dat de kinderen van nu geen ruggengraat meer lijken te hebben? De oorzaak kunnen we in een aantal verschillende hoeken terugvinden. We idoliseren onze kinderen tegenwoordig meer en meer. We vieren er lustig op los. Het begint vaak al voor de geboorte. We starten met een zogenaamde “gender release party”, vervolgens de geboorte zelf, alle verjaardagen, diploma’s, feestdagen enz enz. Kinderen worden daarnaast overbeschermd en we vertellen onze kinderen stelselmatig dat ze speciaal zijn en dat ze alles kunnen bereiken in de wereld wat ze willen. Wij, als ouders, willen allemaal dat onze kinderen in die plusklas terecht komen, op het hoogste niveau sporten en wij, als ouders, doen daar vaak alles aan om dit voor elkaar te krijgen. Alle leuke dingen die we meemaken moeten natuurlijk online gedeeld worden. De mooiste foto’s en video’s zie je online voorbij komen. Wij (als ouders) en onze kinderen zijn ware kunstenaars geworden als het gaat om sociale media. We kunnen iedereen van alles wijs maken. De vraag blijft altijd, is het echt zo? En belangrijker nog, waarom kunnen wij als mens (en zeker onze kwetsbare kinderen) niet gewoon stoppen met ons online te profileren? Wat zit hierachter? Telkens als wij een appje of sms krijgen, een volger erbij krijgen, een like, een nieuwe e-mail, een andere “bling” op onze telefoon, wordt er in de hersenen dopamine afgegeven. Daardoor voelen we ons (even) heel erg goed. Alleen het nadeel van dopamine is dat het extreem verslavend is. Het wordt namelijk ook vrijgegeven bij gokken, roken en alcohol. Toch is het vreemd dat er op deze laatste 3 leeftijdsrestricties zitten, maar waarom niet op de telefoon of sociale media? We kunnen dus stellen dat sociale media, internetgebruik of beter gezegd ons online bestaan verslavend kan werken. In tijden van stress wordt een verslaving extra gevaarlijk. De dopamine zorgt ervoor dat we onze stress even niet meer voelen. Als we ons gestrest of gespannen voelen grijpen we vaak instinctief naar iets wat ons even goed laat voelen. Dit leren we onze kinderen in alle onschuld aan. Ik hoor het vaak om me heen, oh ja, die van mij zijn zo zoet, ze zitten lekker achter het scherm en je hoort ze niet. Precies, een opgroeiend kind hoort juist te zeuren, zich te vervelen, te huilen of zichzelf te verliezen in speelgoed of spel. Al deze (vaak negatief gemaakte) emoties en/of reacties zijn gevolgen van een ontwikkelend brein. Zo groeien onze kinderen op met telefoons en iPads. Langzaam worden ze ouder. Op een gegeven moment staat de puberteit voor de deur. Tijdens de puberteit maken de hersenen een sprong van kind zijn naar een volwassen brein. Voor kinderen is dit vaak een zeer stressvolle periode. Dit komt vooral omdat ze in de overgang zitten van het krijgen van goedkeuring van hun ouders, naar goedkeuring krijgen of zoeken bij en door leeftijdsgenoten. Hierdoor leren wij als mens op te groeien en te functioneren in de samenleving buiten de huiselijke kring. Met andere woorden: We stappen de grote wijde wereld in. We leren vertrouwen op andere mensen dan alleen onze ouders. We leren te vertrouwen op onze vrienden. We leren ook dat je vertrouwen soms beschadigd kan raken doordat je als mens te goedgelovig bent of doordat anderen je vertrouwen misbruiken. Kortom: het leven. Als we nog een keer teruggaan naar de andere verslavingen zoals roken en alcohol dan komen kinderen hier vaak het eerst mee in aanraking tijdens hun tienerjaren. Dit kan bewust of per ongeluk gebeuren, maar het gebeurd. Hierdoor ontstaat een uitvlucht voor pubers tijdens deze angstige en stressvolle periode. Met andere woorden een verslaving ontstaat tijdens de kinderjaren en ontwikkelt zich gedurende het leven omdat in de hersenen deze connectie gemaakt wordt. We leren ons brein dat we ons door het gebruik van alcohol of roken of iets anders tijdelijk even goed kunnen voelen. Weer even terug naar de sociale media en telefoons. We weten nu dat deze dingen ervoor zorgen dat er dopamine wordt vrijgegeven in de hersenen. We weten ook dat wij als mens verslaving kunnen ontwikkelen voor deze dopamine. Zou het dus een logisch gevolg kunnen zijn dat telkens als er zich een stressvolle periode voordoet deze kinderen / pubers naar de sociale media grijpen? Terwijl ze tijdens hun puberteit eigenlijk naar vrienden toe zouden moeten trekken en/of zich afzetten tegen hun ouders. Precies die dingen die de puberteit zo belangrijk maken. Een goede vriend of vriendin is zo belangrijk, want daar kun je je hart bij luchten, uithuilen en ontspannen. Los van de ontspanning die dit geeft leer je als mens zo ook bouwen aan diepe en betekenisvolle relaties. Die bouw je niet op door het sturen van een vriendschapsverzoek, want het opbouwen van relaties duurt jaren. Uit eigen ervaring hoor ik hier vaak thuis van mijn 14 jarige bonusdochter dat ze niemand vertrouwt, geen vrienden of vriendinnen, niet haar ouders, alleen haar paardje waar ze helemaal gek van is. Misschien is dit een incident of misschien bevestigt dit precies mijn punt…? Misschien denk je nu, ach ik heb daar zelf geen last van. Ik ben niet verslaafd aan mijn telefoon. Dan wil ik je een paar vragen geven om over na te denken: - Ligt je telefoon nu voor je op tafel of in de buurt? - Ligt er tijdens het eten een telefoon op tafel? - Als je s ’ochtends wakker wordt, kijk je dan eerst op je telefoon? - Waar heb je je telefoon aan de lader liggen? - Neem je altijd je telefoon mee naar een andere kamer of naar buiten? Misschien heb je meer last van verslaving dan je tot nu toe dacht. Graag wil ik verder bouwen naar mijn punt van deze blog. Nu weten we aan de ene kant dat onze kinderen toegang hebben tot een verslavend apparaat met daarop verslavende apps en sociale media. Aan de andere kant weten we ook dat liefde, relaties, zelfvertrouwen, plezier in het leven en het aanleren van vaardigheden tijd nodig hebben om te ontwikkelen. We krijgen ze niet cadeau, maar we ontwikkelen ze door vallen en opstaan. We ontwikkelen ze ook door hulp omdat we dit niet alleen kunnen. Naast al dit zorgt de telefoon en alles wat erop staat voor veel afleiding. Wij of onze kinderen kunnen niet meer focussen op iets, we zijn niet meer gewend om niets te doen, niet meer gewend om echt te ontspannen en te niksen. Terwijl dit juist zo belangrijk is als het om creativiteit gaat. Als we even echt even NIETS doen, dan ineens kunnen er goede ideeën ontstaan of goede gesprekken. We weten ook dat sociale media en telefoons ervoor zorgen dat we niet meer met stress om kunnen gaan en dat we telkens als we het moeilijk krijgen terug zullen grijpen naar hetzelfde apparaat. We weten dat het door de telefoon en sociale media veel lastiger is geworden om relaties te ontwikkelen. Daarnaast denken we dat alles binnen een handomdraai geregeld kan worden, terwijl het ontwikkelen van relaties tijd nodig heeft. Zonder diepe relaties hebben we geen diepgaande gesprekken meer. Dit laatste is belangrijk voor onder andere ons zelfbeeld. Helaas is het zelfbeeld van onze kinderen veel lager dan voorgaande generaties. Misschien is dit tijdelijk of misschien bevestigt dit precies mijn punt…? Ook al ben ik nog een jonge Christen, toch is mijn overtuiging van De Waarheid al een aantal keer in gesprekken naar voren gekomen. Nee, dit waren geen vluchtige gesprekken. Dit waren gesprekken met mensen waar ik een relatie mee heb opgebouwd. Een relatie waardoor ik voldoende vertrouwen voelde om dit onderwerp aan te snijden. Wat een prachtige tool heeft satan dus nu in onze handen gelegd. Hiermee zorgen we er zelf voor dat we minder relaties meer opbouwen, maar belangrijker nog, dat we daardoor niet meer over Jezus kunnen praten. Hoe meer ik over dit onderwerp na denk, hoe meer ik een soort benauwend gevoel over me krijg. De telefoon en sociale media zorgen er meer en meer voor dat we letterlijk niet meer kunnen evangeliseren. Hoe kunnen we generatie Z of andere generaties nog wel bereiken met De Waarheid? Eigenlijk is er voor alle genoemde problemen één oplossing: Jezus. Als we onze kinderen jong leren hoe belangrijk een levende relatie met Jezus is en dat we alle levenswijsheid uit de Bijbel kunnen halen die we nodig hebben, dan worden alle andere wereldse dingen al zoveel minder belangrijk gemaakt. Verder denk ik dat op het moment Jezus meer centraal komt te staan in je leven, je automatisch minder naar sociale media grijpt. Het dagelijks lezen van de Bijbel geeft namelijk rust en ontspanning en ik merk persoonlijk dat het in zekere zin ook verslavend kan werken. Ik wil en kan geen dag meer zonder. De oplossing is gegeven, maar daarmee is het probleem nog niet weggenomen. Sterker nog, we kunnen het gebruik van de telefoon en/of sociale media proberen uit te stellen, maar daarmee wordt het probleem eigenlijk alleen maar groter. Het is namelijk nooit een goed moment om ermee te beginnen. Maar God zou God niet zijn als Hij ook dit ten goede kan keren. Bedenk eens voor jezelf hoe jij het gebruik van de telefoon ten goede zou kunnen keren. Zonder internet en sociale media waren wij een aantal jaar geleden nooit met wegwaarheidleven.nl begonnen. Zonder internet zou niet iedereen met een paar drukken op de knop een Bijbel tot zijn beschikking hebben. Misschien is het juist heel goed om sociale media in te zetten om te evangeliseren en op die manier nog meer mensen bij Jezus te brengen en andersom. Tot slot nog een oproep aan onze volgers en lezers als we het hebben over dit onderwerp. Heb jij suggesties hoe wij als mens sociale media en internet nog meer in kunnen zetten om te evangelisren? Of heb je ervaringen die je graag wil delen of heb jij passende Bijbelteksten om dit onderwerp nog completer te maken voeg ze dan hieronder toe in de opmerkingen. Alvast bedankt! 2 Timoteus 3 1 Weet wel, dat er in de laatste dagen zware tijden zullen komen: 2 want de mensen zullen zelfzuchtig zijn, geldgierig, pochers, vermetel, kwaadsprekers, aan hun ouders ongehoorzaam, ondankbaar, onheilig, 3 liefdeloos, trouweloos, lasteraars, onmatig, onhandelbaar, afkerig van het goede, 4 verraderlijk, roekeloos, opgeblazen, met meer liefde voor genot dan voor God, 5 die met een schijn van godsvrucht de kracht daarvan verloochend hebben; houd ook dezen op een afstand. 6 Want tot hen behoren zij, die zich in de huizen indringen en vrouwtjes weten in te palmen, die met zonden beladen zijn en gedreven worden door velerlei begeerten, 7 die zich te allen tijde laten leren, zonder ooit tot erkentenis der waarheid te kunnen komen. (Bron: Simon Sinek with Tom Bilyeu – the millennial question - youtube.com )