Blog Layout
Hoe zit het met die goedheiligman?
Berlinda Verweij • nov. 26, 2021
De goed heilig man is zogezegd weer in het land en heel Nederland staat in het teken van deze man en zijn knechten. De afgelopen twee jaar ben ik toch gaan twijfelen aan dit feest, mede door het ontdekken van zoveel onwaarheden in de wereld. Het verhaal over de goed heilig man past helemaal in de ideologieën van de wereld en dus vroeg ook dit om wat uitzoekwerk.
Eerst even terug in de tijd. Kun je het je nog herinneren? De spanning van je schoen zetten, surprises op school maken, pakjesavond en ga zo maar door. Het sinterklaasfeest is toch een leuk kinderfeest? Het is allemaal voor de kinderen, de kinderen lekker verwennen en ze een goed gevoel geven. Als we maar plezier kunnen hebben. Ik vroeg mezelf laatst af of dit echt het geval is? Eigenlijk is het sinterklaasfeest gewoon gebaseerd op een leugen, toch?! We liegen onze kinderen voor en houden ze zo lang mogelijk weg bij de waarheid. Ach, het is maar een leugentje om bestwil zeggen we dan. Het is niet schadelijk en kinderen vinden het fantastisch, dus laten we ons daar maar niet te druk om maken. Dit ruikt naar onverschilligheid. Een bekende predikant zei laatst in een preek zo mooi: “onverschilligheid is demonisch werk in deze wereld”. Daar kan ik me erg in vinden. Deze onverschilligheid maakt dat wij ons niet druk willen maken om onwaarheden omdat wij ‘gewoon ons leventje willen leven’.
Ik kan me nog goed herinneren dat ik als kind met pakjesavond snel jaloers kon worden op mijn zusje en ook andersom. Alle pakjes waren in no time uitgepakt en oef: als iedereen maar evenveel kreeg?! Vaak worden kinderen hebberig van dit feest. We leren kinderen bezig te zijn met zoveel mogelijk “hebben” en materialisme. Het is ook nog eens een heel oneerlijk feest. Want zodra je de dag na pakjesavond op school kwam, moest je wel jouw cadeaus met die van vriendjes vergelijken. De “rijke” kinderen kregen altijd meer van die zogenaamde ‘eerlijke goed heilig man’. Zegt Jezus niet in de Bijbel dat het moeilijk is om het koninkrijk van God te beërven voor de rijken en dat we geen schatten op aarde moeten verzamelen? Voor God is aardse rijkdom helemaal niet belangrijk. De satan leert ons juist WEL met rijkdom en aardse dingen bezig te zijn. Het opwekken van jaloersheid en hebberig zijn is naar mijn idee dus zeker niet van God.
Ik geloof absoluut dat God de aarde en mens ooit schiep zonder leugens. De mens was vrij van zonde en loog niet. Op geen enkel vlak, totdat satan hem misleidde en Adam een leugentje om bestwil aan God vertelde. Ach, het viel toch wel mee wat ze hadden gedaan. Is dat niet precies wat we nu ook doen? Een leugentje voor het beste van onze kinderen. Leren we daarmee onze kleine kinderen niet dat je soms best mag liegen? Ja, ik betrap mezelf er vaak genoeg op: ‘het leugentje om bestwil’. Daarom nam ik ook dit feest eens onder loep. Ik vraag me af of dit is wat God van ons als ouders of grootouders vraagt. Hebben onze kinderen niet gewoon recht op de waarheid?
Wie was ook alweer de uitvinder van de leugen? Juist ja, dat is satan. De Bijbel schrijft heel duidelijk dat satan de uitvinder is van de leugen, dat hij één en al leugen is en dat hij zelfs de vader van alle leugens is (Joh. 8:44). God maakt in Zijn woord geen onderscheid tussen verschillende leugens. Hij zegt niet: O, deze leugen om bestwil mag wel en deze niet. Nee, voor God is een leugen een leugen. Een leugen kan niet voor de helft wèl waar zijn. Denk maar eens even aan de situatie waarin we vandaag de dag leven. Als je weet dat de prik een leugen is en dus een wapen van satan, is dan de rest van dit verhaal ook niet een leugen? Of zou de prik wel een leugen zijn en het testen niet? Of zijn de prikken en de testen beide een leugen, maar is het zogenaamde virus toch echt? Nee toch! Een leugen is waar of niet waar. Gelukkig worden steeds meer mensen wakker en weten ze dat alles gelogen is. In volgende studies en blogs meer hierover.
Dus voor God is er geen verschil en zijn we als ouders en grootouders onze kinderen aan het voorliegen. Ik zei laatst tegen mezelf: “Het klinkt hard maar eigenlijk doen we net als satan.” Tja, ik kan het eigenlijk niet mooier maken, eerder nog slechter. Want hoeveel kinderen zijn er vaak bang voor de goedheiligman en zijn knechten? Angst is niet van God, maar van de tegenstander. Vaak zijn wij het, die willen dat ons kind op de foto gaat met deze heilige, hoe bang het kind ook is. Ik vraag me dan af, wat is de meerwaarde van dit hele feest? Als voormalig kleuterjuf speelde ik het spel natuurlijk ook mee, sterker nog: ik was zelfs hoofd van de sint en kerst commissie. Als ik daaraan terugdenk, dan denk ik: wat was ik aan het doen?! Ik was toen nog een leeg mens, zonder eigen denkvermogen, oftewel een slaaf van het wereldse systeem en alle wereldse bedenksels. Wat ben ik ontzettend dankbaar naar God dat Hij me heeft geleid in het leven en mij op de plek gezet heeft waar ik nu sta. Ik ben blij dat deze plek niet meer in het onderwijs is, want ik weet zeker dat dit (om allerlei redenen) nooit goed was gegaan.
Naast dat het sinterklaasfeest één en al leugen is, heeft het feest ook een bijzondere geschiedenis. Is dit zogenaamde onschuldige en gezellige kinderenfeest vanuit geschiedenisoogpunt echt zo onschuldig?
Het sinterklaasfeest is eigenlijk een vermenging tussen de Rooms Katholieke heiligenverering en Germaanse afgoden. Deze Germaanse afgodendienst was er aan het begin van de winter op gericht om de god Wodan te eren. Volgens de Rooms Katholieke geschiedenis werd in het tweede deel van de derde eeuw Nicolaas geboren. Nicolaas zou een zeer bijzonder kind zijn en wonderen hebben meegemaakt. Hij ging op pelgrimstocht naar Jeruzalem en zou de armen en de zwakken onder de bevolking geholpen hebben. Na zijn dood op 6 december 342 werd hij bekend en vereerd. Nederland leerde Sint Nicolaas kennen via de handelscontacten met de Spanjaarden, waardoor de Sint voor het gemak maar een Spaanse bisschop werd. Sint Nicolaas werd een belangrijke beschermheilige van onder andere de hel, de zee, scholieren, kinderen, schippers, gevangenen, hoeren en juristen.
Vanuit Germaans perspectief kijken we naar de god Wodan. Dit was een zeer belangrijke god voor de Germanen. Hij was de god van oorlog en dood. Hij bracht de zielen van overledenen met zijn paard naar de onderwereld. Daarnaast schonk hij de mensen rijkdom via goede oogsten. Wodan droeg een grote hoed, had een lange baard, was gehuld in een wijde mantel en had in zijn hand een speer (toverlans) met een slangenkop. Met zijn achtbenige paard raasde hij door de lucht samen met zijn demonen. Wodan was een veeleisende god en daarom moest er regelmatig aan hem geofferd worden. Aan het begin van de winter brachten de Germanen onder leiding van tovenaars offers aan hem en vierden feest rond een vuur. Er werden ook geschenken aan elkaar gegeven.
Beginnen al deze bijzondere geschiedenisverhalen al een beetje neer te dwarrelen? Ik schrok best wel van al deze duistere zaken die betrekking hebben op ons zo onschuldig lijkende kinderfeest. Duidelijk is dat het feest een vermenging van meerdere zaken uit de geschiedenis is.
De mythe gaat verder, want tijdens de donkere dagen zaten de Germanen altijd bij hun openhaard. Door het brede rookgat hoorden de mensen Wodan door de lucht scheren samen met zijn demonen leger. De openhaard en het rookgat hadden een bijzondere betekenis. Langs die weg trad de geestenwereld hun leven binnen. Voor mij klinkt dit niet echt als het onschuldige schoentje wat bij de openhaard neergezet moet worden. Ik moet dan gelijk denken aan ‘Sinterklaas kapoentje, gooi wat in mijn schoentje…’ Maar dat wordt dan ineens iets heel anders, want Wodan is niet echt een schattig kapoentje. Dat zet je wel behoorlijk aan het denken.
Om Wodan gunstig te stemmen deden de Germanen dan het volgende: ze zetten hun klomp bij de openhaard met lekkers voor het paard van Wodan. Komt dit je bekend voor? Wij laten onze kinderen hun schoen zetten bij de openhaard of kachel met lekkers voor het paard van Wodan of is het dan de heilige Sint Nicolaas om hem gunstig te stemmen en de demonen op afstand te houden? Het lijkt steeds gekker te worden.
Hoe zit het eigenlijk met zwarte piet? Overigens noemen we hem tegenwoordig ‘piet’, omdat het te veel aan de slavernij doet denken. Het tegendeel is echter waar. Zwarte piet heeft helemaal niks, maar dan ook niks met dit feest en z’n mogelijke slavernij te maken. Pieten worden gezien als de zwarte demonen van Wodan. Eén van zijn demonen Oel had een zak op zijn rug om levenszaden uit te strooien. Oel komt van het woord oeleman en betekent schoorsteenveger. De roe en de pepernoten (toen noten en erwten) zijn van oorsprong erotische symbolen en werden in die tijd gebruikt om mee te slaan en te strooien. Dit stond symbool voor het opwekken van de vruchtbaarheid. Een gebruik dat we misschien wel herkennen in het strooien van rijst tijdens een bruiloft.
Zo heeft al het snoepgoed stuk voor stuk een eigen betekenis, vooral op erotisch en vruchtbaarheidsvlak. Is deze sint dan wel echt een goedheiligman? Waar komt dat dan vandaan? Eigenlijk betekent Sinterklaas, ‘goed huwelijks man’. Velen eeuwenlang was Sint Nicolaas namelijk ook de heilige die voor een meisje een man zocht.
Dan nog het boek van Sinterklaas. Dit is een regelrechte schoffering naar Onze Echte Heilige God. Dit boek is erbij verzonnen. Deze misleiding van sinterklaas kunnen we herleiden naar Openbaring 20. Hier spreekt de Bijbel over jouw naam die geschreven zal zijn in het Boek des Levens.
Inmiddels is het volgende duidelijk: het sinterklaasfeest is een opsomming van leugens, Godslastering, seksualiteit, verering van demonen en geesten, het gunstig stemmen van goden en ga zo maar door. Voor mij is dit een pijnlijke conclusie.
Helaas is er nog meer wat aan dit feest kleeft. De god Wodan is te herleiden naar het oude Babylon. In Babylon heeft hij de naam Odin, Adon, Nimrod of zelfs Baäl of Baäl Moloch. Baäl was de afgod waaraan kinderen geofferd werden. Wodan is dezelfde god als Baäl en dus kunnen we concluderen dat dit occult is. Vijf december is de feestdag van deze god Baäl Moloch. De hedendaagse heksen noemen dit ook wel de feestdag van Lucifer en toevallig is dit ook de verjaardag van onze sinterklaas?
De mijter en de staf van Sinterklaas zijn weer afkomstig uit de Rooms Katholieke kerk. De mijter moet een vissenbek voorstellen en wordt gedragen ter verering van de god Dagon. Deze god staat beter bekend als Baäl Moloch. Ook de huidige paus draagt een soortgelijke vissenbek mijter.
In o.a. Hongarije, Oostenrijk, Slovenië, Italië en Tsjechië wordt Sinterklaas ook gevierd. Hier gaat dit er wat anders aan toe dan bij ons. Sinterklaas heeft daar ook zijn hulpjes net als Wodan. In Nederland maken we er een vriendelijk figuur van, zoals een piet. In deze landen blijven ze dichter bij de oorsprong. De hulpjes van Sinterklaas worden daar ook wel de krampus genoemd. Volwassenen verkleden zich op 5 december als krampus. Dit zijn demonen in de meest verschrikkelijke duivelse outfits. Ze maken kinderen bang en mij eerlijk gezegd ook. De gedachte is dat ze hiermee de kwade geesten verjagen. Hoe krom is dit eigenlijk aangezien deze krampus zelf al doodeng is om te zien. Er wordt feest gevierd in de straten en de krampus lopen rond met hoorns, bloed en zijn omgeven door vuur en duisternis. Het lijkt soms net of dit feest als een olievlek zich steeds verder uitbreidt, want ook op de Waddeneilanden en in Vlaanderen worden regelmatig krampusfeesten gegeven. Op internet vind je schrikbarende beelden van deze ‘feesten’. Halloween is er niks bij. Het woord krampus komt overigens van het Oudduitse woord klauw: krampen.
Wat we kunnen concluderen is dat dit kinderfeest een stuk minder onschuldig is dan we misschien dachten. We moeten natuurlijk niet vergeten dat satan rondgaat als een brullende leeuw en alles kapot wil maken. Hij doet dit op slinkse wijze. Zo misleidt hij kinderen, maar ook volwassenen. Hij laat het naar ons onschuldig lijken en gebruikt daarvoor de tactiek van onverschilligheid, precies waar de mens heel gevoelig voor is. Eigenlijk is het sinterklaasfeest een occult feest en vereren we indirect de tegenstander van God. Kinderen worden vanaf jongs af aan geprogrammeerd om te hebben, jaloers te zijn, te liegen, een heilige te vereren, bang te zijn, angst te hebben en slaaf te zijn van satan oftewel de overheid. Want wanneer we ons goed gedragen en iets lekkers voor het paard in onze schoen doen worden we beloond. Lijkt dat niet op de huidige tijd?! Wanneer we gehoorzamen en we halen ons prikje dan worden we beloond met een stukje vrijheid. Net zoiets als: wanneer een hond netjes gaat zitten krijgt hij een snoepje. Of: wanneer je je prik gehaald hebt en netjes luistert mag je bij de intocht van deze misleidende goedheiligman zijn. Oftewel: misleiding op misleiding. Een kind leert dat het normaal is om dit gedrag te vertonen. Leren wij kinderen nog kritisch nadenken en God te zoeken in alles? Of volgen we alles klakkeloos op en zijn we onverschillig? Want ja, we willen ons leventje zo graag mooi en leuk houden.
God vertelt ons dat wij hemelbewoners zijn en geen aardbewoners. Wij verblijven hier op aarde tijdelijk en zijn dus enkel op doorreis. We zijn op reis naar onze toekomstige bestemming: de hemel. God vraagt van ons dat we ons niet gelijk stellen aan de wereld. Dit betekent dus dat we op alle terreinen keuzes moeten maken. Want ook dit kinderfeest is een feest van de wereld. En de god van de wereld is satan. Dat is best een heftige gedachte, want hoe nu verder en wat moet je je kinderen gaan vertellen?
Ook wij hebben hiermee te maken. Onze kinderen zijn 9 en 11 jaar. Het sinterklaasfeest betekent voor hen ook plezier. Ik denk dat het begint bij de waarheid aan je kinderen te vertellen. Hoe jong of oud ze ook zijn. Misschien kun je uitleggen waar het feest vandaan komt? Op school zullen ze ermee moeten dealen en zo goed mogelijk een beetje moeten meespelen. We kunnen school en het systeem niet veranderen. Het enige waar we iets aan kunnen doen zijn onze eigen keuzes hierin. Wij hebben besloten met de kinderen iets anders te doen. Natuurlijk krijgen ze cadeaus, maar sinterklaas en piet zijn er even niet bij. We gaan gezellig koken en bakken met elkaar en misschien spelen we een spelletje met chips en pakken samen de cadeaus uit.
Het belangrijkste is de kinderen leren dat God op de eerste plek staat en dat de leugens van de wereld niet van God zijn. We moeten ze voorleven, want dit is onze Bijbelse opdracht. Wanneer we hen het goede voorbeeld geven voelen kinderen zich daar uiteindelijk ook comfortabel bij, maar dit zal tijd nodig hebben. Daarnaast is een beetje strijd niet erg. Strijd loutert ons en onze kinderen en brengt ons dichter bij God. Een wappie zijn op alle gebieden is misschien juist wel wat God van ons vraagt. Onze beloning zal groot zijn. Natuurlijk is dat makkelijker gezegd dan gedaan. Het is bijna onmogelijk om in deze wereld te breken met al dit soort zaken. Maar ergens zullen we wel stapjes moeten maken, zodat we ons volledig kunnen richten op Jezus en Zijn komst. Want Zijn komst is dichterbij dan ooit.
1 Petrus 1: 14-16
14
Wees als gehoorzame kinderen en geef niet opnieuw toe aan de begeerten waardoor u vroeger, toen u nog onwetend was, werd beheerst, 15
maar leid een leven dat in alle opzichten heilig is, zoals hij die u geroepen heeft heilig is. 16
Er staat immers geschreven: ‘Wees heilig, want ik ben heilig.’
Deze blog heb ik geschreven op basis van onderstaande bronnen:
Delen?
Een hele simpele vraag maar met een niet zomaar te geven antwoord. Een kleine inleiding is hier denk ik wel op z’n plaats. Soms kunnen leuke gesprekken aan tafel leiden tot een interessante zoektocht en zoals je leest tot een nieuwe blog. Zoals ik al vaker omschreven heb zie ik mezelf als een beginnend en jonge Christen. Ik ben niet in het geloof gegroeid zoals Berlinda dat bijvoorbeeld wel is. Sterker nog ik heb me altijd afzijdig van het geloof gehouden. Waarom dat gebeurd is weet ik nog steeds niet. Ik durf nu ook niet meer te zeggen dat ik er helemaal niets van geloofde. Misschien was het gewoon te ingewikkeld om over na te denken en blokkeerde ik het maar gewoon. In die gedachte kan ik mezelf namelijk nu heel goed vinden. Zodra ik iets ingewikkeld vind en niet gelijk een antwoord heb, dan heb ik de neiging om er maar niet teveel over na te willen denken. Maar nu dat ik een aantal jaar geleden wel tot geloof gekomen ben, merk ik dat ik die ingewikkelde dingen steeds vaker juist wel opzoek. De vraag of ik Christelijk ben is misschien wel de lastigste vraag om te beantwoorden voor mij. Als Christelijk betekent: geloven in God, dan is mijn antwoord volmondig JA. Maar ondertussen is de term god ook flink door de wereld gedegradeerd. Als het betekent geloven in Jezus, dan is dat een beter antwoord. Is het compleet? Nee, want ik geloof verder ook dat Hij voor onze zonden aan het kruis gestorven is. Zo kun je het antwoord op de vraag of ik Christelijk ben steeds specifieker maken. Naarmate ik meer leer over de Bijbel en over alles wat er op geloofsgebied aan stromingen is wordt het antwoord op deze vraag alleen maar lastiger. Er lijken alleen maar meer en meer stromingen te ontstaan. Ik vind het niet prettig om in hokjes te denken, maar het lijkt soms wel of de wereld ons hiertoe dwingt. Tijdens het gesprek met Berlinda hierover moest ik denken aan de afvalstromen. Eerst hadden we alleen huishoudelijk afval, gewoon alles op één grote hoop. Toen kwam er een groene bak en een zwarte bak. Toen kwam er nog een bak voor papier en karton bij. Tegenwoordig gaat het plastic in een aparte zak en hebben we naast de milieustraat ook nog een mobiel inzamelpunt en een aantal vaste inzamelpunten. Onze afvalstromen versplinteren, maar dit lijkt voor mij met het geloof ook te gebeuren. Stel dat iemand tot geloof komt en als jong gelovige zich wil aansluiten bij een gemeente? Waar moet hij/zij dan heen? De groene bak of de zwarte bak? Of toch naar de milieustraat? Maar als ik dan aankom bij de milieustraat dan moet ik weer kiezen uit 20 verschillende stromingen. Oprecht vind ik dit eigenlijk ongelooflijk! Het is niet zo dat ik hier persoonlijk heel erg mee worstel, maar ik kan me heel goed voorstellen dat er heel veel jong gelovigen zijn die eigenlijk niet weten waar ze naar toe moeten. Of andersom: als jij als gelovige bij een gemeente bent aangesloten. Je bouwt een sociale kring op binnen je gemeente en je hebt er jaren heel veel steun en kracht aan gehad. Na een aantal jaar ontdek je dat het niet allemaal klopt wat er verteld wordt in jouw kerk. Blijf je hier dan hangen uit angst om een keuze te maken of heb je dan wellicht angst om de mensen om je heen kwijt te raken? Of heeft het je juist uitgedaagd en ben je het gesprek aangegaan? Of misschien heb je wel het stof van je voeten afgeveegd en ben je verder gegaan? Het is eigenlijk te bizar voor woorden dat er zoveel verschillende stromingen zijn ontstaan door de eeuwen heen, terwijl er maar één echte Bijbel is. Maar ja, ook daarin zijn zoveel vertalingen en interpretaties dat je hierin soms ook door de bomen het bos niet meer ziet. Feit is wel dat al deze stromingen ervoor zorgen dat “de gelovige mens” eerder verder van elkaar komt te staan, dan dichter bij elkaar komt. Iedereen volgt zijn eigen waarheid, maar niemand weet 100% zeker dat zijn interpretatie dat ook echt de waarheid is. Maar ja, de auteur van de verwarring is in ieder geval niet God. 1 korintiers 1:33 Want God is geen God van wanorde, maar van vrede. Conclusie in dit vraagstuk: ben jij Christelijk? Het antwoord hierop zou eigenlijk moeten zijn: Heb je even? Want als ik je hier een eerlijk antwoord op wil geven dan moeten we eerst een aantal andere definities zeker stellen. Om eerlijk te zijn zeg ik meestal gewoon maar JA en dat is ook prima. Vaak denk ik dan aan de volgende Bijbeltekst. Uiteindelijk gaat het erom dat we Hem in ons hart hebben en geloven als een kind. Mattheus 18:1-3 1 Op dat ogenblik kwamen de discipelen bij Jezus en vroegen: Wie is wel de grootste in het Koninkrijk der hemelen? 2 En Hij riep een kind tot Zich, plaatste dat in hun midden, 3 en zeide: Voorwaar, Ik zeg u, wanneer gij u niet bekeert en wordt als de kinderen, zult gij het Koninkrijk der hemelen voorzeker niet binnengaan.
Al een hele tijd voel ik heel sterk de behoefte om een blog te schrijven over sociale media. Ik denk dat hier namelijk heel veel hierover te vertellen is. Misschien weten en voelen de meeste mensen diep van binnen wel hoe schadelijk het voor ons is of kan zijn. Ik hoop en bid dat deze blog mensen de instrumenten mag geven om hier zelf anders mee om te leren gaan, maar ook om onze kinderen hier iets over bij te brengen. Eerst wil ik kort benoemen dat ik geen expert ben op één van de vlakken die ik aanhaal in deze blog. Ik lees de Bijbel, gebruik mijn gezonde verstand, kijk om me heen en analyseer dit alles. Niet meer, maar ook niet minder. Deze blog is een weergave van mijn visie, die ik graag met anderen wil delen. Als je het mij vraagt gaat het namelijk niet goed met onze kinderen in het algemeen. Ze groeien op in een maatschappij waarin internet wordt bestempeld als een primaire levensbehoefte. Het scherm is overal. Steeds jonger krijgen kinderen een telefoon en op school zijn tablets eerder een regel dan uitzondering. Het internet lijkt zo mooi en oneindig. Zeg nou zelf, zou je zelf nog zonder kunnen? Waar Berlinda en ik (als millenials) nog een tijd kennen zonder mobiele telefoons, internet en sociale media is dat voor de generaties na ons niet meer het geval. Zo is bijvoorbeeld generatie Z geboren tussen 1997 en 2012. Deze sociale media generatie is opgegroeid met likes, volgers en zogenaamde Facebook, Tiktok en Instagram vrienden. Hoe groter het aantal online vrienden of volgers, hoe beter. Daarnaast wordt het een generatie waarbij het zogenaamde netwerk belangrijker is dan de levenservaring. Deze generatie heeft ook een belangrijke taak, ze moeten namelijk voor een hele grote groep gaan zorgen, namelijk de vergrijzende groep. Kortom zonder enige actie worden ze nu al als “belangrijk” bestempeld. Doordat het internet en hun netwerk zo belangrijk gemaakt wordt en doordat sociale media zo’n belangrijke rol in hun leven heeft, ontbreken diepgaande relaties meer en meer. In de tijd zonder internet, sociale media en telefoon leerde je in praktijk hoe je een gesprek moet leren voeren met iemand. Hoe je dat leerde? Gewoon in de praktijk: oefenen en nog eens oefenen. Maar nu? Nu volgen we elkaar, ontvolgen elkaar, swipen we links of rechts en laten we ons leven zo perfect mogelijk voorkomen door allerlei filters. Om het precieze probleem te schetsen heb ik dit keer een langere aanloop nodig. Hierdoor lijkt het meer een “onderzoek”, maar uiteindelijk kom ik bij God uit, dat beloof ik. Ik wil proberen om de relatie tussen de duivel en sociale media te verklaren en waarom ik denk dat dit DE manier is om mensen bij De Waarheid vandaan te houden. DE in hoofdletters geschreven omdat ik ervan overtuigd ben dat het de perfecte manier is, tenzij je hier zelf iets tegen doet. Eerst wil ik proberen om te schetsen waarom ik denk dat onze kinderen nu zo lastig te managen zijn. Hoe komt het toch dat de kinderen van nu geen ruggengraat meer lijken te hebben? De oorzaak kunnen we in een aantal verschillende hoeken terugvinden. We idoliseren onze kinderen tegenwoordig meer en meer. We vieren er lustig op los. Het begint vaak al voor de geboorte. We starten met een zogenaamde “gender release party”, vervolgens de geboorte zelf, alle verjaardagen, diploma’s, feestdagen enz enz. Kinderen worden daarnaast overbeschermd en we vertellen onze kinderen stelselmatig dat ze speciaal zijn en dat ze alles kunnen bereiken in de wereld wat ze willen. Wij, als ouders, willen allemaal dat onze kinderen in die plusklas terecht komen, op het hoogste niveau sporten en wij, als ouders, doen daar vaak alles aan om dit voor elkaar te krijgen. Alle leuke dingen die we meemaken moeten natuurlijk online gedeeld worden. De mooiste foto’s en video’s zie je online voorbij komen. Wij (als ouders) en onze kinderen zijn ware kunstenaars geworden als het gaat om sociale media. We kunnen iedereen van alles wijs maken. De vraag blijft altijd, is het echt zo? En belangrijker nog, waarom kunnen wij als mens (en zeker onze kwetsbare kinderen) niet gewoon stoppen met ons online te profileren? Wat zit hierachter? Telkens als wij een appje of sms krijgen, een volger erbij krijgen, een like, een nieuwe e-mail, een andere “bling” op onze telefoon, wordt er in de hersenen dopamine afgegeven. Daardoor voelen we ons (even) heel erg goed. Alleen het nadeel van dopamine is dat het extreem verslavend is. Het wordt namelijk ook vrijgegeven bij gokken, roken en alcohol. Toch is het vreemd dat er op deze laatste 3 leeftijdsrestricties zitten, maar waarom niet op de telefoon of sociale media? We kunnen dus stellen dat sociale media, internetgebruik of beter gezegd ons online bestaan verslavend kan werken. In tijden van stress wordt een verslaving extra gevaarlijk. De dopamine zorgt ervoor dat we onze stress even niet meer voelen. Als we ons gestrest of gespannen voelen grijpen we vaak instinctief naar iets wat ons even goed laat voelen. Dit leren we onze kinderen in alle onschuld aan. Ik hoor het vaak om me heen, oh ja, die van mij zijn zo zoet, ze zitten lekker achter het scherm en je hoort ze niet. Precies, een opgroeiend kind hoort juist te zeuren, zich te vervelen, te huilen of zichzelf te verliezen in speelgoed of spel. Al deze (vaak negatief gemaakte) emoties en/of reacties zijn gevolgen van een ontwikkelend brein. Zo groeien onze kinderen op met telefoons en iPads. Langzaam worden ze ouder. Op een gegeven moment staat de puberteit voor de deur. Tijdens de puberteit maken de hersenen een sprong van kind zijn naar een volwassen brein. Voor kinderen is dit vaak een zeer stressvolle periode. Dit komt vooral omdat ze in de overgang zitten van het krijgen van goedkeuring van hun ouders, naar goedkeuring krijgen of zoeken bij en door leeftijdsgenoten. Hierdoor leren wij als mens op te groeien en te functioneren in de samenleving buiten de huiselijke kring. Met andere woorden: We stappen de grote wijde wereld in. We leren vertrouwen op andere mensen dan alleen onze ouders. We leren te vertrouwen op onze vrienden. We leren ook dat je vertrouwen soms beschadigd kan raken doordat je als mens te goedgelovig bent of doordat anderen je vertrouwen misbruiken. Kortom: het leven. Als we nog een keer teruggaan naar de andere verslavingen zoals roken en alcohol dan komen kinderen hier vaak het eerst mee in aanraking tijdens hun tienerjaren. Dit kan bewust of per ongeluk gebeuren, maar het gebeurd. Hierdoor ontstaat een uitvlucht voor pubers tijdens deze angstige en stressvolle periode. Met andere woorden een verslaving ontstaat tijdens de kinderjaren en ontwikkelt zich gedurende het leven omdat in de hersenen deze connectie gemaakt wordt. We leren ons brein dat we ons door het gebruik van alcohol of roken of iets anders tijdelijk even goed kunnen voelen. Weer even terug naar de sociale media en telefoons. We weten nu dat deze dingen ervoor zorgen dat er dopamine wordt vrijgegeven in de hersenen. We weten ook dat wij als mens verslaving kunnen ontwikkelen voor deze dopamine. Zou het dus een logisch gevolg kunnen zijn dat telkens als er zich een stressvolle periode voordoet deze kinderen / pubers naar de sociale media grijpen? Terwijl ze tijdens hun puberteit eigenlijk naar vrienden toe zouden moeten trekken en/of zich afzetten tegen hun ouders. Precies die dingen die de puberteit zo belangrijk maken. Een goede vriend of vriendin is zo belangrijk, want daar kun je je hart bij luchten, uithuilen en ontspannen. Los van de ontspanning die dit geeft leer je als mens zo ook bouwen aan diepe en betekenisvolle relaties. Die bouw je niet op door het sturen van een vriendschapsverzoek, want het opbouwen van relaties duurt jaren. Uit eigen ervaring hoor ik hier vaak thuis van mijn 14 jarige bonusdochter dat ze niemand vertrouwt, geen vrienden of vriendinnen, niet haar ouders, alleen haar paardje waar ze helemaal gek van is. Misschien is dit een incident of misschien bevestigt dit precies mijn punt…? Misschien denk je nu, ach ik heb daar zelf geen last van. Ik ben niet verslaafd aan mijn telefoon. Dan wil ik je een paar vragen geven om over na te denken: - Ligt je telefoon nu voor je op tafel of in de buurt? - Ligt er tijdens het eten een telefoon op tafel? - Als je s ’ochtends wakker wordt, kijk je dan eerst op je telefoon? - Waar heb je je telefoon aan de lader liggen? - Neem je altijd je telefoon mee naar een andere kamer of naar buiten? Misschien heb je meer last van verslaving dan je tot nu toe dacht. Graag wil ik verder bouwen naar mijn punt van deze blog. Nu weten we aan de ene kant dat onze kinderen toegang hebben tot een verslavend apparaat met daarop verslavende apps en sociale media. Aan de andere kant weten we ook dat liefde, relaties, zelfvertrouwen, plezier in het leven en het aanleren van vaardigheden tijd nodig hebben om te ontwikkelen. We krijgen ze niet cadeau, maar we ontwikkelen ze door vallen en opstaan. We ontwikkelen ze ook door hulp omdat we dit niet alleen kunnen. Naast al dit zorgt de telefoon en alles wat erop staat voor veel afleiding. Wij of onze kinderen kunnen niet meer focussen op iets, we zijn niet meer gewend om niets te doen, niet meer gewend om echt te ontspannen en te niksen. Terwijl dit juist zo belangrijk is als het om creativiteit gaat. Als we even echt even NIETS doen, dan ineens kunnen er goede ideeën ontstaan of goede gesprekken. We weten ook dat sociale media en telefoons ervoor zorgen dat we niet meer met stress om kunnen gaan en dat we telkens als we het moeilijk krijgen terug zullen grijpen naar hetzelfde apparaat. We weten dat het door de telefoon en sociale media veel lastiger is geworden om relaties te ontwikkelen. Daarnaast denken we dat alles binnen een handomdraai geregeld kan worden, terwijl het ontwikkelen van relaties tijd nodig heeft. Zonder diepe relaties hebben we geen diepgaande gesprekken meer. Dit laatste is belangrijk voor onder andere ons zelfbeeld. Helaas is het zelfbeeld van onze kinderen veel lager dan voorgaande generaties. Misschien is dit tijdelijk of misschien bevestigt dit precies mijn punt…? Ook al ben ik nog een jonge Christen, toch is mijn overtuiging van De Waarheid al een aantal keer in gesprekken naar voren gekomen. Nee, dit waren geen vluchtige gesprekken. Dit waren gesprekken met mensen waar ik een relatie mee heb opgebouwd. Een relatie waardoor ik voldoende vertrouwen voelde om dit onderwerp aan te snijden. Wat een prachtige tool heeft satan dus nu in onze handen gelegd. Hiermee zorgen we er zelf voor dat we minder relaties meer opbouwen, maar belangrijker nog, dat we daardoor niet meer over Jezus kunnen praten. Hoe meer ik over dit onderwerp na denk, hoe meer ik een soort benauwend gevoel over me krijg. De telefoon en sociale media zorgen er meer en meer voor dat we letterlijk niet meer kunnen evangeliseren. Hoe kunnen we generatie Z of andere generaties nog wel bereiken met De Waarheid? Eigenlijk is er voor alle genoemde problemen één oplossing: Jezus. Als we onze kinderen jong leren hoe belangrijk een levende relatie met Jezus is en dat we alle levenswijsheid uit de Bijbel kunnen halen die we nodig hebben, dan worden alle andere wereldse dingen al zoveel minder belangrijk gemaakt. Verder denk ik dat op het moment Jezus meer centraal komt te staan in je leven, je automatisch minder naar sociale media grijpt. Het dagelijks lezen van de Bijbel geeft namelijk rust en ontspanning en ik merk persoonlijk dat het in zekere zin ook verslavend kan werken. Ik wil en kan geen dag meer zonder. De oplossing is gegeven, maar daarmee is het probleem nog niet weggenomen. Sterker nog, we kunnen het gebruik van de telefoon en/of sociale media proberen uit te stellen, maar daarmee wordt het probleem eigenlijk alleen maar groter. Het is namelijk nooit een goed moment om ermee te beginnen. Maar God zou God niet zijn als Hij ook dit ten goede kan keren. Bedenk eens voor jezelf hoe jij het gebruik van de telefoon ten goede zou kunnen keren. Zonder internet en sociale media waren wij een aantal jaar geleden nooit met wegwaarheidleven.nl begonnen. Zonder internet zou niet iedereen met een paar drukken op de knop een Bijbel tot zijn beschikking hebben. Misschien is het juist heel goed om sociale media in te zetten om te evangeliseren en op die manier nog meer mensen bij Jezus te brengen en andersom. Tot slot nog een oproep aan onze volgers en lezers als we het hebben over dit onderwerp. Heb jij suggesties hoe wij als mens sociale media en internet nog meer in kunnen zetten om te evangelisren? Of heb je ervaringen die je graag wil delen of heb jij passende Bijbelteksten om dit onderwerp nog completer te maken voeg ze dan hieronder toe in de opmerkingen. Alvast bedankt! 2 Timoteus 3 1 Weet wel, dat er in de laatste dagen zware tijden zullen komen: 2 want de mensen zullen zelfzuchtig zijn, geldgierig, pochers, vermetel, kwaadsprekers, aan hun ouders ongehoorzaam, ondankbaar, onheilig, 3 liefdeloos, trouweloos, lasteraars, onmatig, onhandelbaar, afkerig van het goede, 4 verraderlijk, roekeloos, opgeblazen, met meer liefde voor genot dan voor God, 5 die met een schijn van godsvrucht de kracht daarvan verloochend hebben; houd ook dezen op een afstand. 6 Want tot hen behoren zij, die zich in de huizen indringen en vrouwtjes weten in te palmen, die met zonden beladen zijn en gedreven worden door velerlei begeerten, 7 die zich te allen tijde laten leren, zonder ooit tot erkentenis der waarheid te kunnen komen. (Bron: Simon Sinek with Tom Bilyeu – the millennial question - youtube.com )